Dlaczego „Frog” nie został skazany?

Frog to pseudonim niejakiego Roberta N., który w 2014 roku chwalił się w Internecie nagraniami, na których popełnia wykroczenia drogowe, w tym przede wszystkim znacznie przekracza dozwoloną prędkość. Na jednym z nagrań osiągnął prędkość prawie 250 km/h. Uciekał również przed policją, a także wymuszał na innych kierowcach wykonywanie gwałtownych manewrów. Ostatecznie oskarżono go o popełnienie 66 wykroczeń drogowych, ale przede wszystkim prokuratura zarzuciła mu, iż popełnił przestępstwo sprowadzenia niebezpieczeństwa katastrofy w ruchu lądowym wielu osób. Jak się okazało — niesłusznie

Przypomnijmy, że najpierw sąd pierwszej instancji uznał, że oskarżony popełnił zarzucane mu przestępstwo związane z niebezpieczną jazdą na trasie Jędrzejów – Kielce i za to skazał Roberta N. na karę 2 lat i 6 miesięcy kary pozbawienia wolności. Frog został jednak uniewinniony od zarzutu dotyczącego sprowadzenia niebezpieczeństwa katastrofy w Warszawie, gdzie również jechał w sposób absolutnie nieodpowiedzialny.
Na skutek apelacji Sąd Okręgowy w Warszawie zmienił wyrok i uniewinnił oskarżonego również od zarzutu, za który pierwotnie został skazany. Sąd Okręgowy powołał się na dość rozpowszechniony pogląd, iż niebezpieczeństwo dla wielu osób oznacza co najmniej 10 osób, a w sprawie doliczono się narażenia na niebezpieczeństwo „tylko” 4 osób. Warto zaznaczyć, że przepis kodeksu karnego tego nie precyzuje i posługuje się właśnie pojęciem „wielu osób”. Jest to zatem kwestia interpretacji, której dokonują sądy.
Wyrok ten prokuratura zaskarżyła kasacją do Sądu Najwyższego, a ten oddalił kasację jako oczywiście bezzasadną.
Sąd Najwyższy wskazał, że w obrocie prawnym funkcjonują aż trzy różne poglądy dotyczące tego co oznacza pojęcie „wiele osób”. Jest ten wspominany wyżej, iż musi to być co najmniej 10 osób, jest taki, który mówi o 6 osobach, a także taki, z którego wynika, że decyzja co znaczy „wiele”, zależy w konkretnej sprawie od decyzji sądu rozpoznającego sprawę.
Istotą uzasadnienia było jednak nie to, który z tych poglądów jest prawidłowy, ale to, że sąd drugiej instancji oparł się na istniejącym w orzecznictwie poglądzie, a „Żeby doszło do rażącego naruszenia prawa, musimy mieć do czynienia z dokonaniem wykładni ewidentnie błędnej”. Sąd Najwyższy wskazał również, że sąd powszechny ma prawo działać w ramach tak zwanej swobody orzeczniczej i nie jest związany poglądami z orzecznictwa. Innymi słowy: nie można zarzucić sądowi, iż dokonał rażącego naruszenia prawa, jeśli powołał się pogląd, który funkcjonuje w orzecznictwie sądowym i nie jest uznawany za nieaktualny.
Wyrok ten nie oznacza, że Sąd Najwyższy uznał, że „wiele” oznacza 10 osób. Nadal winien ustalać to sąd rozpoznający sprawę i ma w tym swobodę. 
Warto wyjaśnić Czytelnikom, iż kasacja do Sądu Najwyższego jest nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia, gdzie nie wystarczą zwykłe zarzuty. Stąd, aby doprowadzić do zmiany lub uchylenia wyroku trzeba wykazać, iż doszło do rażącego naruszenia prawa przez sąd. Nie każdy błąd sądu można uznać za rażący i dlatego Sąd Najwyższy wskazał, że do uwzględnienia kasacji konieczne byłoby uznanie, że wykładnia przyjęta przez sąd była ewidentnie błędna. W tym wypadku z pewnością nie była.
Frogowi udało się wprawdzie wywinąć od odpowiedzialności za opisane zarzuty, ale w innej sprawie został prawomocnie skazany za złamanie sądowego zakazu prowadzenia pojazdów i za to otrzymał karę półtora roku pozbawienia wolności. Miejmy nadzieję, że będzie to dla niego wystarczająca lekcja.
Adwokat Marcin Szumlański 
Tekst opublikowany w TEMI Twoje Media Informacyjne.